Tatilin başında olympos'taydık, her an sudaydı ama hiç bir zaman kol mesafesinin ilersine gitmedi
bizimle el temasını hiç kesmedi
tümüyle yalnız yüzebileceğine inanmadı
ikna etmeye çalıştım olmadı
alaçatıya geçtik
havuzda gene benim yanımda debeleniyordu
onun sayesinde ben hiç havuzdan çıkamadığımdan Alberto bir makarna aldı ona,
böylece havuzda yalnız takılabiliyordu.
Çakıl makarnasına tutunmuş oynaşırken; bir küçük çocuk geldi
3,5 yaşındaymış adı Kayra
suya girdi yüzdü daldı çıktı biraz daha yüzdü
ve çıkıp gitti
Çakıl kilitlendi kız yüzerken
gözlerindeki hırsı ve kıskançlığı anlatamam
ben ürktüm o ifadeyi görmekten
Kayra gitti
Çakıl tam gün çalıştı ama nasıl bir çalışmak
dakika ara vermedi
kalbi yorgunluktan kuş gibi çarpıyordu
hiç durmadı hiç vazgeçmedi
akşam Kayra geri gelene kadar yüzmeliydi
başardı tabi, yüzmek koşarak havuza atlamak dalmak öbür taraftan çıkmak hepsi tamamdı
hırsından yüzme öğrendi kızım resmen
akşam Kayra geldi
elinde bir makarna ve dedi ki
"çakıl biliyor musun ben de artık yüzemiyorum sadece makarnayla suya girebiliyorum"
