beni bu güzel havalar mesdetti :)

 

güneşli ve huzurlu bir pazar sabahından sevgilerle...

ben “birikmek” diyorum buna

Ne çok isterdim her gün yazabilmeyi.

Hem belki gündelik hayatı konuşmak iyi gelirdi hepimize. Belki sabah ve akşam trafiğindeki insan hallerinden bahsederdim, belki yaptığım yemeklerden bahseder yapım aşamalarını kare kare fotoğraflar, tatlı tatlı anlatırdım size.

Her gün yemek yaptığımdan değil ama illa yolum mutfaktan geçer benim, yemek olur, kek pasta çörek olur, kahvaltı halleri olur, en kötü otları meyve kurularını eklerim birbirine çay yaparım.

Ya da ne bileyim bir kitapta altını çizdiğim bir cümleyi yazıverirdim buraya, hayat aktıkça altının çizgisi kalınlaşırdı buralarda.

Sonra hayatımızın kesiştiği, eski/yeni insanlardan da bahsetmeli. O günün biraraya getirdiği insan hallerinden, yaşantılarından, hissettirdiklerinden bahsetmek keyif olurdu.

Yazmak için vaktim mi yok, yerim mi dar, enerjim mi az bilmiyorum.

Şu kolumdaki -bayıldığım- ipler, örgüler, düğümler blog yazan parmaklarımı tutuyor belki de :)

“Dağıldın sen” diyor dostlarım, ben “birikmek” diyorum buna, beklerken birikiyorum, iyi geliyor.